τάρσωμα

το, ΝΑ, και αττ. τ. τάρρωμα Α [ταρσῶ]

νεοελλ.

φράγμα από πλεγμένα καλάμια ή κλαδιά δένδρων που χρησιμεύει για τη συγκράτηση χωμάτων από κατολίσθηση

αρχ.

1. το πλατύ τμήμα τών κουπιών

2. η κωπηλασία

3. στον πληθ. τὰ ταρσώματα

(κατά τον Πολυδ.) «οἱ δὲ στίχοι τῶν κωπῶν».